عفونت ادراری
عفونت ادراری (UTI) زمانی اتفاق می افتد که باکتری ها یا بعضی اوقات میکروب های دیگر وارد مجاری ادراری شده و رشد خود را شروع کنند و معمولاً علائم و نشانه هایی مانند درد و التهاب ایجاد می‌کنند.
مجاری ادراری از دو کلیه ، مثانه و مجرای ادرار تشکیل شده است.
کلیه ها اندام‌هایی به شکل لوبیا هستند که در پایین ریبج در سمت راست و چپ ستون فقرات قرار دارند. آنها مواد زائد موجود در خون را فیلتر کرده و ادرار تولید می کنند.
علل عفونت ادراری
اگرچه انواع باکتری‌ها می‌توانند باعث عفونت ادراری شوند ، اما بیشتر آنها به دلیل اشرشیاکلی (E. coli) است.
اینها باکتری‌هایی هستند که در سیستم گوارش رایج هستند و به طور معمول در مدفوع و اطراف مقعد یافت می‌شوند.
باکتری‌های دیگری که ممکن است باعث عفونت ادراری شوند شامل گونه‌های پروتئوس ، کلبسیلا ، انتروکوک و استافیلوکوک است.
گاهی اوقات ، این نوع عفونت ممکن است توسط یک قارچ ایجاد شود ، مانند Candida albicans.
التهاب و عفونت مجرای ادرار (مجاری ادرار) ممکن است در اثر بیماری های مقاربتی (STD) مانند زگیل، کلامیدیا یا سوزاک ایجاد شود.
خطرات عفونت ادراری
زنان بیشتر از مردان به عفونت مجاری ادراری مبتلا می شوند. حدود ۶۰٪ از زنان و ۱۲٪ از مردان حداقل یک UTI در طول زندگی خود دارند.
این افزایش ابتلا در زنان به این دلیل است که آنها مجرای ادرار کوتاه تری نسبت به مردان دارند و سایر میکروب‌ها به راحتی در مجرای ادرار زنان به مثانه گسترش می‌یابند.
همچنین ، فاصله کم بین مجرای ادرار زنان و مقعد خطر گسترش میکروب‌ها به دستگاه ادراری را افزایش می‌دهد.
در مردان ، با افزایش سن ، ممکن است غده پروستات بزرگ شده و منجر به تخلیه ناقص مثانه شود ، که می تواند خطر عفونت ادراری را افزایش دهد.
علائم و نشانه های عفونت ادراری
علائم UTI می تواند متفاوت باشد ، اما علائم و نشانه های معمول شامل موارد زیر است:
- تمایل مکرر به ادرار ، اغلب فقط با مقدار کمی ادرار آزاد شده
- درد یا سوزش هنگام ادرار کردن
- ادرار ابری و بوی قوی
- ادراری که قرمز ، صورتی روشن یا کولا رنگی به نظر می رسد
- درد در پایین شکم یا لگن
آزمایشات تشخیص عفونت ادراری
تست‌های آزمایشگاهی رایج برای تشخیص شامل موارد زیر است:
تجزیه و تحلیل ادرار
عفونت ادراری بیشتر با انجام آزمایش ادرار تشخیص داده می شود ، که به دنبال شواهدی از عفونت مانند باکتری ها و گلبول های سفید خون در نمونه ادرار است.
آزمایش مثبت لکوسیت استراز یا وجود نیتریت در ادرار تشخیص UTI را پشتیبانی می کند.
کشت ادرار
میکروب خاص ایجاد کننده عفونت را مشخص می کند. اما همیشه کشت انجام نمی شود.
اگر عفونت ادراری عارضه ی اول و بدون عارضه در دستگاه ادراری تحتانی باشد ، پزشک ممکن است تصور کند که ناشی از رایج ترین میکروب (E. coli) است و بدون انجام کشت آن را درمان می کند.
با این حال ، ممکن است در موارد خاص ، مانند افراد مبتلا به عفونت مکرر یا بیماران بستری ، برای تأیید آزمایش ادرار مثبت کشت انجام شود.
تست حساسیت
اگر کشت ادرار مثبت باشد ، این آزمایش برای تعیین اینکه کدام یک از داروهای ضد میکروبی (آنتی بیوتیک یا ضد قارچ) در درمان عفونت ادراری شما موثر است انجام می شود.
یک یا چند تست آزمایشگاهی دیگر نیز ممکن است برای پیگیری در موارد خاص انجام شود:
کشت خون
زمانیکه یک پزشک مراقبت های بهداشتی مشکوک باشد که یک عفونت ادراری در خون شما گسترش یافته است.
آزمایش بیماری مقاربتی
اگر مشکوک به STD باشید ، مانند کلامیدیا یا سوزاک
گلوکز یا هموگلوبین A1c
برای غربالگری دیابت ، که می تواند خطر عفونت مجاری ادرار را افزایش دهد.
BUN ، کراتینین و eGFR – برای ارزیابی سلامت کلیه ها
آنالیز سنگ کلیه و / یا پانل خطر سنگ کلیه – هنگامی که سنگ کلیه داشته اید.
برای مشاهده لیست آزمایشات آزمایشگاه پاتولوژی مایسا کلیک کنید.
نوشته شده توسط: eBgroup
چقدر عفونت ادرای اذیت کننده است من چند بار دکتر رفتم ولی کاملا خوب نشدم باید آزمایشات مربوط به عفونت ادرای را بدهم دوباره به پزشک مراجعه کنم.